Fata morgana
Door: TinekeSantiago
Blijf op de hoogte en volg Tineke
31 Mei 2012 | Spanje, Hospital de Órbigo
Vroeg op; 't wordt erg warm vandaag. Kwam ik gisteren Leon binnen via een industrieterrein, zo verlaat ik Leon vandaag ook weer.
Ben om 8 uur in La Virgen del Camino .( alles heeft bijna wel iets van camino in de plaatsnaam)
Heb voor vandaag geen einddoel vastgesteld; tot hoever mijn voeten mij zullen brengen.
Vlakke etappe; pad vlak naast de snelweg. Weliswaar afgewisseld door een enkel dorpje een saaie etappe ook nu weer. Een etappe dus met veel autolawaai. Michael Buble biedt uitkomst.
Het landschap is al met de komst van de meseta veranderd; nu is het landschap ruig; paramo genaamd. Ook de dorpjes veranderen; tot aan de meseta overheerste de Romaanse bouwstijl van kerken en huizen. Dit wordt ook wel de stijl van de pelgrimage genoemd; de kunststijl van de zuivere lijnen en de eenvoud en zijn okergele kleur.
Dikke muren van natuursteen en gebrek aan daglicht. De schilders moesten wel felle kleuren gebruiken in de kerken om de muren te verfraaien. Dat verklaart de weinige Romaanse fresco' s die nu nog te zien zijn.
Nu worden de dorpjes moderner, zelfs rijtjes huizen zie ik af en toen.
Ondertussen passeer ik Villadangos del Paramo en San Martin del Camino. Lange pauze en nog maar 'n stukkie. Hete zon boven op mijn hoedje; een pad midden in de zon, geen bescherming, kwestie van het hoofd "koel" houden en op tijd eten en drinken en zitten.
Het leek of er zich aan de einder een fata morgana afspiegelde.
Hoeveel voeten hadden hier al gelopen voor mij en hoeveel zouden er nog volgen? Spreekt een man op een fiets mij aan: of ik nog slaapplaats zoek voor vanavond. Hij laat me een kaartje zien van albergue Verde, otro mundo posible. De man ziet er enigszins alternatief uit; de foto van de albergue spreekt mij zeer aan. Ik ga het erop wagen, maar eerst nog 7 km in de felle zon.
Kom ik het dorpje Hospital de Orbigo in, allemaal vlaggetjes in de straten: het lijkt wel of ik welkom word geheten. Over een oude Romaanse brug langs de kerk en eindelijk...na 32 km in de benen zie ik de albergue.
Hier heb ik het voor gedaan! Een huis/albergue die sfeer uitstraalt waar ik van hou. Boedhabeeld, lage zit, zelfs wierookstokjes, gitaar, djembe s.
Ik krijg kraakheldere lakens en sloop en 's-middags vraag ik Carmen om een been/voetmassage ( wel betalen natuurlijk) maar wat hebben mijn benen en voetjes dat verdiend.
Vanavond vegetarisch eten; de tafel is al gezellig gedekt, ik zie het helemaal zitten.
Vergeleken met het massale gedoe van gisterenavond is dit een verademing.....en zeker geen fata morgana.
Ben om 8 uur in La Virgen del Camino .( alles heeft bijna wel iets van camino in de plaatsnaam)
Heb voor vandaag geen einddoel vastgesteld; tot hoever mijn voeten mij zullen brengen.
Vlakke etappe; pad vlak naast de snelweg. Weliswaar afgewisseld door een enkel dorpje een saaie etappe ook nu weer. Een etappe dus met veel autolawaai. Michael Buble biedt uitkomst.
Het landschap is al met de komst van de meseta veranderd; nu is het landschap ruig; paramo genaamd. Ook de dorpjes veranderen; tot aan de meseta overheerste de Romaanse bouwstijl van kerken en huizen. Dit wordt ook wel de stijl van de pelgrimage genoemd; de kunststijl van de zuivere lijnen en de eenvoud en zijn okergele kleur.
Dikke muren van natuursteen en gebrek aan daglicht. De schilders moesten wel felle kleuren gebruiken in de kerken om de muren te verfraaien. Dat verklaart de weinige Romaanse fresco' s die nu nog te zien zijn.
Nu worden de dorpjes moderner, zelfs rijtjes huizen zie ik af en toen.
Ondertussen passeer ik Villadangos del Paramo en San Martin del Camino. Lange pauze en nog maar 'n stukkie. Hete zon boven op mijn hoedje; een pad midden in de zon, geen bescherming, kwestie van het hoofd "koel" houden en op tijd eten en drinken en zitten.
Het leek of er zich aan de einder een fata morgana afspiegelde.
Hoeveel voeten hadden hier al gelopen voor mij en hoeveel zouden er nog volgen? Spreekt een man op een fiets mij aan: of ik nog slaapplaats zoek voor vanavond. Hij laat me een kaartje zien van albergue Verde, otro mundo posible. De man ziet er enigszins alternatief uit; de foto van de albergue spreekt mij zeer aan. Ik ga het erop wagen, maar eerst nog 7 km in de felle zon.
Kom ik het dorpje Hospital de Orbigo in, allemaal vlaggetjes in de straten: het lijkt wel of ik welkom word geheten. Over een oude Romaanse brug langs de kerk en eindelijk...na 32 km in de benen zie ik de albergue.
Hier heb ik het voor gedaan! Een huis/albergue die sfeer uitstraalt waar ik van hou. Boedhabeeld, lage zit, zelfs wierookstokjes, gitaar, djembe s.
Ik krijg kraakheldere lakens en sloop en 's-middags vraag ik Carmen om een been/voetmassage ( wel betalen natuurlijk) maar wat hebben mijn benen en voetjes dat verdiend.
Vanavond vegetarisch eten; de tafel is al gezellig gedekt, ik zie het helemaal zitten.
Vergeleken met het massale gedoe van gisterenavond is dit een verademing.....en zeker geen fata morgana.
-
31 Mei 2012 - 17:41
Thea:
He Tineke, je ziet er appetijtelijk uit!
Ik zie dat deze reis je goed doet, ben trots op je! Je snapt natuurlijk dat het laatste stukje van je Fata Morgana verhaal mij erg aanspreekt, in gedachte bij je.
Liefs -
31 Mei 2012 - 18:17
Maria:
Ha lieve schoonzus,
Meid, wat ga je goed zeg!! Je ziet er zeker goed uit, blijf je ook een beetje op gewicht? Het is natuurlijk ook in je voordeel dat je geen overtollige kilootjes mee hoeft te slepen! Het is hier op het ogenblik druilerig nat weer, dus stuur wat van dat zonnetje naar ons. Dat kunnen we goed gebruiken! Succes weer morgen. Veel liefs, ook van Noa.
Maria -
31 Mei 2012 - 18:19
TenK:
Hee Tineke, als we op de kaart kijken, dan kun je duidelijk zien, dat je al een heel eind over de helft bent! Wat zeg je, de helft? Meer dan tweederde zul je bedoelen!
Onze bewondering voor jou groeit met de dag! Ogenschijnlijk loop jij je kilometertjes met het grootste gemak! OK, je mag dan wel eens denken: 'Tjonge, tjonge, tjonge, wat ligt die horizon een eind weg zeg'! Maar wat dacht je, als ik het gras maai, denk ik ook wel eens: 'tjonge, tjonge, tjonge, wat een gigantische hoeveelheid grassprieten zeg'!
Maar ja, als je eenmaal begonnen bent, zit het er ook zo weer op.
Maar Tineke, nog steeds toppie, toppie hoor!
Ook verbaas ik me telkens weer, dat jij al die plaatsnamen - waar je overdag langs loopt - 's-avonds nog steeds perfect weet te herinneren!
Oh ja, nog een vraagje: 'Als je 'straks' in Santiago bent aangekomen, moet je dan hetzelfde stuk weer teruglopen, om bij je vliegtuig te komen?
OK Tineke, het gaat hartstikke goed met jou; nog even volhouden en dan heb je een ervaring in je bagage gestopt, die niemend, maar dan ook niemand je weer zal afnemen!
Nog veel succes toegewenst en het allerbeste met de laatste kilometertjes. Groetjes. -
01 Juni 2012 - 06:01
Greta:
Leuk zon alternatief. Jammer dat mijn route over de Noord kant gaat. Lekker doorgaan meid. Hij gat goed -
01 Juni 2012 - 13:27
Annek(e):
Hoi Tien,
Wat ontmoet je toch leuke mensen uit allerlei landen. Ben benieuwd hoeveel km je nu in de benen hebt zitten.
Geniet van alle dingen om je heen.
Groetjes Anneke -
01 Juni 2012 - 14:42
Viviène:
Lieve Tien,
Jeetje, je ziet eruit alsof je even aan het uitrusten bent van een gezellig dagje uit. Wat zie je er fantastisch uit!!
Ik heb diepe bewondering voor al je prestaties, en afzien, geweldig! Ook leuk dat er weer foto's op de site zijn, heb ze wel wat gemist eerlijk gezegd.
Nog effe(zeggen we op z'n rotterdams)
hou vol, Go Tien!!
Veel liefs, V&P. -
01 Juni 2012 - 16:40
Tiny Van Mil:
s,Jonge Tineke ons respect groeid met de dag,wat een doorzettingsvermoegen,toppie.
En ik geloof dat je af en toe denkt,wie en wat ben ik,een heel klein radertje in het grote geheel.
Maar O zo,n belangrijke .
De foto,s zijn mooi.
Lieve Tineke,morgen je ,,Zonnehoed,,weer op en een wandeling met wat meer bomen toegewenst.
Dikke X van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
