met Flixbus van Santiago naar Rotterdam

Vandaag zal ik terugreizen naar NL met Flixbus en dat zal ook een nieuwe ervaring worden. Ik hoef me niet te haasten, pak mijn rugtas voor de laatste keer in. Ik moet er wel aan denken, welke spullen ik "bij de hand" moet houden, want mijn rugtas gaat in het ruim van de bus. Dus mijn kleine rugzakje met daarin mijn eten voor zeker de eerste dag. De reis zal volgens mijn ticket 30 uur gaan duren! Om tien uur komt er een taxi voorrijden bij het hotel en brengt me naar het bussenstation, waar ik afgelopen week al eerder heb gestaan. Om 11.35 uur vertrekt de bus richting Parijs. Het is geen echte Flixbus, maar een ingehuurde bus van Agarra, wel met twee chauffeurs die elkaar af kunnen wisselen met rijden. Naast mij zit nog een Nederlandse pelgrim, die de camino Frances heeft gelopen. Een aardige vent en we kletsen lekker onderweg. Soms stopt de bus bij een tankstation en kunnen we gelukkig daar naar de wc....dat was het enige waar ik tegenop zag; in een bus naar de wc moeten. Ook stopt de bus nog in een paar grote plaatsen, zoals Oviedo, Bilbao, San Sebastian. Daar stappen enkele reizigers uit en nieuwe komen er weer in. De hele nacht rijden we door en regent het continue.

De andere morgen komen we op de geplande tijd om 8.00 uur in Parijs aan. Ik heb nog nooit zoiets gezien.....een mega groot ondergronds bussenstation met allemaal Flixbussen en bussen van Blablacar. Het is mega benauwd en er lopen vooral hele donkere mensen. ( ik bedoel hier niets discriminerends mee!) Ik vind het chaotisch en de wc's zijn smerig, getver.

Twee uur heb ik voor de overstap. Ik neem afscheid van mijn collega-pelgrim van de bus en ga nog met een andere NL pelgrim buiten dit station koffie drinken. Even een frisse neus halen!

Dan ben ik weer op tijd terug om te kijken of mijn bus nr.803 er al staat. Op een veel te klein matrix bord boven ons hoofd kun je lezen waar en welke bus staat. Mensen staan er met drommen onder te kijken. ik zie wel mijn busnr. staan, maar er staat nergens wáár die bus staat....nu word ik toch licht nerveus; het is al 9.50 uur. Nog tien minuten.....ik vraag het aan chauffeurs die bij hun bus staan, maar die spreken dus geen woord Engels....dan eens rond kijken of er nog een Europees uitziend iemand rondloopt.....een oudere, grijzende, slanke heer spreek ik in het Engels aan....hij moet met diezelfde bus! Toevalligheden bestaan ook nu weer niet...en zien we in priegelkleine letters staan dat onze bus vertraging heeft.

Met de vertraging erbij vertrekken we om 10.45 vanuit Parijs. Nu met een echte Flixbus, een dubbeldekker en ik zit bovenin ergens in het midden met naast me een hele zwarte jongen. Ik begin, zoals ik eigenlijk meestal doe, een praatje met hem, maar hij verstaat geen woord Engels en ook geen Frans. Zijn oordopjes gaan in; halverwege de reis hebben we "contact" dmv een rol koek. Er is nu echter maar één chauffeur, dus die moet ook nog rekening houden met de rijtijdenwet. We stoppen in grote plaatsen om weer reizigers in- en uit te laten stappen, dan weer tanken en drie kwartier verplicht stil staan. De aankomsttijd in Rotterdam zou 17.55uur zijn, maar dat wordt later en later. Marcel en Renate en gezin komen mij ophalen; aanvankelijk zou ik bij hen mee-eten, maar dat verandert.

Eindelijk om 19.45 uur zijn we in Rotterdam. Marcel filmt het als ik uit de bus stap. Heerlijk om iedereen weer te zien en vast te houden. Ik bedank toch de chauffeur, omdat hij me veilig in Rotterdam heeft afgezet, ondanks de vertraging. Dan naar de Putterstraat; mijn auto staat dik onder het stof voor de deur. Sleutel in het slot; heerlijk weer in mijn eigen bedoening. Mooie bloemen; van Marcel en gezin, van Robert en gezin, met al afgedrukte foto's van mijn reis. Dan nog bloemen van Klaas en Renske en bloemen via Greetz van Anneke. Echt superleuk! En er ligt een schelp naast de voordeur: Tineke welkom thuis, van Susan.

Renate heeft eten meegenomen, dat gaat even in de magnetron, dat gaat er wel in en na een half uurtje gaan zij naar huis. Wat een dag; wat een nacht en nog een volle dag! Het is benauwd in huis, want het is al dagen warm in Nederland. Zou ik wel kunnen slapen met die hitte? Na een opfrissende douche in bed en val ik als een blok in slaap! Kon ook eigenlijk niet anders.

Het zal nog dagen duren eer ik weer "geland" ben in de gewone wereld.

Mijn zussen komen lunchen; mijn broers komen langs, telefoon enz.

Wat een reis, wat een onvergetelijke reis/camino heb ik gelopen. Ik hoop dat deze reis lang in mijn lijf blijft zitten...dat ik lang het gevoel mag blijven dragen van vertrouwen....vertrouwen van mijn pa....

en vooral heb ik GENOTEN; ontspannen heb ik gereisd.

Ultreia