Weer 25.2 erbij

Gisteren was dus mijn, min of meer, verplichte rustdag.best moeilijk. Was ik sinds aanvang van mijn reis ontspannen, deze dag viel me moeilijk. Iedereen trok er s-morgens op uit en ik ging mijn voet even rust geven. Maar het is net als in het leven: af en toe even pas op de plaats en pauze nemen om te kijken waar je "staat" .
Zat ik s. -morgens op het terras en wie komt daar aanlopen? Anke, wat was ik daar blij mee. Eindelijk iemand van het begin van de camino. We hebben heerlijk bijgepraat en zij vervolgde haar weg.
Ik met mijn voet in een natte handdoek omhoog. Maar wat had ik een uitzicht: vanuit de tuin direkt uitzicht op de kerktoren , waar 3 grote ooievaarsnesten met ooievaars erin. 3 koppels, 1 nest met jongen. Geweldig om te zien.
s-middags druppelden de pelgrims weer binnen, die hier zouden overnachten.
Kreeg een plesant gesprek met de Belgische Jos ( zeg maar Zjos) er waren veel pelgrims deze nacht; er werden zelfs matrassen op de grond gelegd. Mijn plek was bovenin een stapelbed onder de hanebalken. Gesnurkt wordt er elke nacht en dan ook nog in het donker uit je stapelbed klimmen om naar de wc te gaan!

Vandaag 26 mei om 7 .00uur op pad.
Eerst 6 km naar Fromista, daar thee gedronken en geld pinnen. Bij de banco de Santander ( is een veilige bank, moet je ook nog op letten in deze economische roerige tijd in Spanje)
Vandaag een eindeloze camino, tussen de velden door, met aan weerszijde glooiende akkers met graan, haver enz. Dat is al zo sinds St.Jean, met onderbreking van de wijngaarden in de Rioja. Wat is dit een vruchtbaar stuk grond op de wereld.
Krijg zomaar de waterlanders, maar pluk dan maar een bosje bloemen in de berm en ga hardop lopen zingen.
Kom ik langs een boomgaard, er staat een autootje voor de ingang met op de neus een mandje met stempel en doos. Die zijn van Pepe; hij neemt me mee zijn boomgaard in, amandelen( wist niet eens dat die aan bomen hangen). Daar staat een uit hout gebeeldhouwde Jacobus . Pepe legt me in het Spaans uit dat hij die van een gekapte amandelboom heeft gemaakt. Even verderop staat ook Maria, maar dan een hippe. Ze heeft vlechten en een pet op en aan haar teennagels nagellak. Geweldig. Dan krijg ik een grote hand amandelen en met een hamer mag ik ze open slaan. Wat is dit ook weer bijzonder. Een Zwitsers stel maakt een foto van ons.
Dan gaat we weg door naar Villarmentero de Campo. Hij is bijna niet op te merken, maar achter bomen staat een alleraardigse bar, aparte sfeer, bijna spiritueel.
Daar staat een klein hondje naast mijn rugzak met een blik van: maak maar een foto van me, dus deed ik dat.
Weer verder die oneindige streep voor me. In Villalcazar de Sirga ga ik de kerk Santa Maria de Blanca in.
Een hele sobere bijna donkere kerk, maar met een zo mooi altaar met olieverfschilderingen erachter.
En idem mooi Mariabeeld. Daar brand ik een kaarsje.....voor mijzelf. En spontaan zijn daar de waterlanders weer.
Nog zo' n 6 km naar Corrion de los Condes; mijn voet gaat redelijk, mijn linker tenen doen nog zeer, maar met zeer regelmatig pauzes nemen, lukt het.
Om ongeveer 14.00uur kom ik er aan en de hospitalera is deze keer een jonge non , die me inschrijft in de albergue, die bij een klooster hoort.
Ik heb er weer ruim 25 km opzitten! Was ik de voorgaande dagen aan het twijfelen, nu krijg ik weer het gevoel van : Santiago, here I come.
Morgen wordt een zware etappe volgens het boek; we zullen zien.