Een gans andere camino

Ondanks de drukke straat en andere, jonge kamerbewoners gelukkig goed geslapen.
Om half zeven eruit en zachtjes met tas en andere spullen naar de gang.in de kleren en naar beneden. In een kleine,gezellige keukenruimte mijn ontbijt. Nog geen brood helaas, vanwege het vroege uur, maar toch jus, kaas,vlees en fruit.
Om 7.10 op pad. Naar de Douro. Ik ga de eerste dagen nl. de route langs de kust volgen. Met een Duits reisboekje.
Langs de Douro, met een gigantisch hoogteverschil aan de overkant van de Douro. Zie daar ook de grote reclames van Offley Port en Sandeman.
Blijf de Douro volgen en nog geen gele pijl te zien. Passeer ook het fort, dat ik in 2012 met Joop nog bezocht.
En warempel:: de eerste gele pijl en schelp; jippie
Zie een stenen zuil staan met de plaatsnaam Matusinhos en maak er een foto van.
Daar staat een koffietentje en eigenlijk is het daar net tijd voor....dus naar binnen en schrijf gelijk in mijn schrift wat ik vanmorgen zoal heb "meegemaakt". In ieder nog geen pelgrim tegen gekomen.
Dan zie ik buiten een man lopen met een rugtas op en hij maakt ook een foto van de zuil....een pelgrim??....
.....ik naar buiten en vraag of hij de camino loopt? En ja
Ik vraag of hij een kop koffie van me wil drinken?
Hij heet Chaim ( is knap) en komt uit Israël.
Hij zegt dat de meeste pelgrims gelijk vanaf het vliegveld beginnen; dat scheelt 12 km.
Maar volgens mij een veel minder mooie route dan deze langs de kust. Na een kwartiertje stap ik maar eens op en hij vraagt nog" Are you quite alone?....
Dan weer verder en tussendoor doe ik nog een paar sms-en weg voor 2 jarigen.
Vervolg mijn pad met steeds die heerlijk bruisende Atlantische Oceaan aan mijn linkerzijde .
Om 12.15 uur stop ik bij een leuke strandtent; ze spreken hier echt geen Engels. Maar ok er is iets te eten.
Om ongeveer twee uur ga ik van het pad van het strand af en volg de gele pijlen richting Orbitur. Hier zou een slaapplaats voor me zijn.
En idd; het is een camping met losstaande Kampeerhuisjes en er is er nog een voor mij. Ziet er grappig uit; huisje type Boogie.
Vraag of er misschien nog andere pelgrims op dit terrein zitten; 1 dus.
Kijken of ik die nog kan traceren. Ga me douchen en wil dan naar het camping restaurant, maar krijg met geen mogelijkheid mijn huisje op slot; ik ga er maar van uit, dat ik geen ongewenst bezoek krijg.
Kom dan in het restaurant nog een Duitse dame tegen met grote wandelschoenen. Dat is vast de pelgrim, denk ik, dus niet, maar ze heeft hem wel gelopen en komt hier nog een keer terug.
Eet gelijk een hapje en probeer mijn verslag te versturen.
Maar wat is het anders t.o.v .2012; toen had ik vanaf avond 1 kennis aan veel andere pelgrims....misschien komt dat nog. In ieder geval is het tot nu toe aardig rustig....mag verandering in komen van mij,
So far