Climb every mountain
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
30 Mei 2023 | Spanje, Nigrán
7 uur stap ik uit de albergue. Mussen tjilpen, krekels tjirpen, een haan kraait en ik ben weer op pad.
Bij het klaarleggen van mijn kleding gisteravond, miste ik ineens mijn lichtgroene shirtje…Grutverdegrutvers….dacht ik dat ik gisteren zo goed had gekeken of ik niets achterliet in mijn hotelkamer in A Guarda, nergens te bekennen dat shirtje. Toch niet gezien ofzo; sufferd dat ik ben.
Het was mijn zondagse shirtje…nou ja het is nu dinsdag dus moest ik toch mijn doordeweekse shirtje weer aan. En de hele verdere week dus!
Als eerste verliet ik de albergue. De Oostblokkers waren gisteravond zeer luid en rumoerig aanwezig en het ene blik bier na het andere ging er doorheen. Een unheimisch gevoel overviel me. Ook allemaal andere pelgrims; geen normale winkel voor de boodschapjes….ik zag het even iets minder in.
Ik had even behoefte aan contact en videobelde even met Marcel. Die zaten nog
lekker in de tuin. Ik liet ze even horen en zien waar ik me bevond. En het regende inmiddels buiten.
Hè dit was wel even fijn.
Ik ging iets afzijdig van de Polen zitten, in een soort gemeenschappelijke ruimte, en opende maar eens een gesprek met een jonge stevige knul. Hij kwam naast me zitten. Een meisje schoof ook haar stoel bij. Op de vraag waar zij vandaan kwam, antwoordde ze:”uit Ierland”.
” Oh dan moeten we zingen”, zei ik. Want als er één volk is dat graag zingt, dan zijn het de Ieren. “ No,no”, dat ging ze niet doen.
Ik vroeg haar of zij wist waar al die Keltische kruizen vandaan komen, die je overal en wel het meest in Portugal ziet. Ze wist het niet. Een paar dagen geleden had ik via Wikipedia eens gezocht naar Keltische kruizen. Het intigreerde me. En wat staat er in Wikipedia: die Keltische kruizen zijn hier door Ieren gekomen, zo rond de zeventiende eeuw, toen katholieke Ieren hier missionaris werk deden.
De jonge vent naast me kwam uit Californië, South California. Van het ene onderwerp naar het andere en zaten we ineens over bomen te praten. Een onderwerp dat mij als bomenliefhebber zeker aanspreekt. Hij is heel erg in deze materie thuis, merkte ik.
Hij wond zich op over heit feit dat in Portugal bijna alles eucalyptus is wat er aan bomen groeit. Wel snelle groeiers, maar ze zorgen dat er totaal geen dieren in deze bossen leven, omdat ze dat eucalyptusblad niet eten. Slecht voor de biodiversiteit. En zeer brandbaar.
Ik kon hem soms niet helemaal volgen, maar ok.
Om half elf was het stil in de albergue. Ik had me eerst eens ingesmeerd met antimug, want er vloog hier veel gespuis in het rond…..en was ik toch zomaar als een blok in slaap gevallen….
Zou het door de meditatie gekomen zijn van die dag? Wie zal het zeggen…
Ik kom nog geen pelgrim tegen. Moet ook nog een stukje langs een snelweg met gelukkig een breed voetgangerspad. Toch zoek ik als het kan de zachte zijkanten van de weg; zand of gras. Veel beter voor de voeten en de knietjes.
Heb ik eerst zicht op de zee met een vuurtoren die op het hoogste punt van een berg staat, loop ik even later over stenige paden door een haag van varens en ander groen. En klimmen doen we vandaag!! Blij met mijn stokken. En goed dat er in Bleiswijk een berg is waarop ik heb kunnen oefenen.
Ik loop echt lekker, mijn rugtas voelt niet zwaar.
We zijn weer aan elkaar gewend; duurde wel een week, maar nu gaat het goed.
Ik loop lekker en ben misschien over de helft; het onderweg zijn dat is wat het boeiend maakt. Het lopen; langzaam door het landschap, en zeker met een rugtas op, is ont-haas-ten. Geen nieuws, geen krant of tv, telefoon overdag op vliegtuigstand.
Er komen weer gedachten bij me op…ik bedank ma weer dat ik naar de MULO moest. Ik dacht in de zesde klas namelijk dat ik de huishoudschool wel leuk vond. Door die MULO spreek ik een paar talen; hoe rijk maakt me dat op mijn reizen. Ik ben altijd meer op mijn moeder gericht in mijn gedachten, maar ik had me voorgenomen deze reis meer aan mijn pa te denken. Mijn vader, één uit een gezin van acht-tien kinderen!
Vroeg hij ooit om aandacht of een compliment? Nooit….heb ik hem wel eens bedankt….?
Het vertrouwen dat hij altijd uitstraalde, zelfs na zijn ziekte; ik wil iets meer van dat vertrouwen proberen over te nemen. Ik kan namelijk nogal eens twijfelen….
Als ik over een hoge brug loop, die een berg doormidden klieft en ik in de diepte kijk, moet ik weer aan hem denken, aan dat vertrouwen….en moet ik er ineens een beetje van sjimpen.
Bij tienen kom ik in het plaatsje Baredo aan en tijd voor een café. Er staat een tentje waar ik naar binnen ga. Ik krijg een koffie en de eigenaar heeft er gewoon een kekkere madeleine (cake) bijgedaan. Ik ben de enige in deze tent en krijg een leuk gesprekje met hem. Hij heeft dit tentje zelf gebouwd. Leuke gast is het; grote oorring in zijn ene oor. Ik zie nog een gebeeldhouwde boomstam staan en zoek in mijn fotogalerei naar de foto van mijn “gebeeldhouwde” boomstam van een paar jaar geleden.
Als ik betaal, € 2,— (inclusief fooi; niet te geloven) vult hij mijn fles met water en ik krijg een high five.
Als ik net om de hoek ben, word ik bijna bedwelmd door een zoete lucht. Een
muur vol met witte bloemetjes; mimosa?? Ik weet het niet precies, maar deze lucht achtervolgt me veel vandaag. Ik loop ontspannen en geniet.
Om ongeveer half twaalf ben ik in de grote stad Baiona. Echt een badplaats; veel boten in de haven. Tijd voor een bocadillo en een cerveza.
Schoenen en sokken uit en nog wat schrijven. En kom ik een pelgrim, jonge meid uit de albergue van vannacht tegen. Gisteren deden we samen een wasje in het wasmachine van de albergue. Ze gaat met de bus naar Vigo, want haar knieën willen niet meer. Ze geeft me een omhelzing; leuke meid.
Als ik heb afgerekend, wil ik in deze grote plaats even pinnen, want mijn portemonnee is plat. Ik vraag het een passant en via nog een keer vragen, vind ik de bank. Als ik mijn pas erin heb gedaan en mijn pin heb ingetoetst, verschijnt er in beeld: MHM van der Knaap! Ik ben helemaal verwonderd…dat zie ik thuis niet eens als ik pin. Ik toets het bedrag in en de flappen rollen eruit.
Nu weer op de route zien te komen….op mijn gevoel….ik vraag gewoon een passant of die het weet, want ik wil natuurlijk niet omlopen. Via een steeg omhoog en warempel zie ik twee rugtassen en even verderop de gele pijl. Ik zit weer op de route en als ik boven de stad loop, zie ik dat deze plaats uitgestrekt om de baai heen ligt.
Om 13 uur even pauze en de zonnebril kan weer op. Ben ik weer op weg…krijg nou wat: zitten de Polen op een terras! Waar komen die nou vandaan? Hele morgen nergens gezien en ineens hier! Ik snap er niks van, ik blijf toch even staan en groet ze…ze kijken een beetje waterig, maar dan herkennen ze me.
Kom ik even later over een mooie Romaanse brug, waar een dame net een foto maakt van een groepje mannen. Ik wacht even natuurlijk en vraag daarna aan de dame of ze van mij ook een foto wil maken. Dat wil ze wel….en de mannen komen nog even gezellig naast me zitten! D’r zit ook nog een knapperd bij, zie ik.
Ik denk dat het Italianen zijn en als ik het vraag zeggen ze “ No , Argentina!”
Wow “dan kennen jullie our queen Maxima”, vraag ik. Ze weten gelijk dat ik uit NL kom. “ Yes, and she’s a good ambassador”, zeggen ze. How nice, que agradable.
Om 13.30 uur ben ik bij Ramallosa. Het gaat lekker, dus nog even door. Ik kom door weer een schitterend stuk natuur en bereik om ongeveer half vier het plaatsje Nigrán. Hier wil ik een slaapplek vinden. Ik kom langs een hotel/restaurant, maar twijfel. Ik wil in deze straat, halve km verderop, naar de albergue uit mijn boekje.
Die ziet er leuk uit en wie zie ik daar in de tuin zitten? De Argentijnen! Die zouden tot Vigo lopen, maar nuttigen hier even een tortilla.
Als ik vraag of er plek is, is het antwoord : nee, vol. Het helpt niet, dus toch terug naar dat hotel.
En warempel er is een kamer voor mij. Voor mij alleen! €40,— kost ie. Er is geen lift,dus ik moet nog even met mijn tas naar de derde etage. Dat is de toegift voor vandaag.
Maar wat een goeie kamer; ik plof op bed, ben retemoe, maar wat heb ik lekker gelopen. Uitrusten, dan in het ligbad met muziek op van de speellijst op mijn telefoon. Da’s heeeeel aangenaam, daarna de was in dat bad en dan boodschapjes doen voor morgenochtend. Kom ik langs een pasteleria, daar neem ik een koffie met iets lekkers. De Portugezen en ook hier in Spanje kunnen er wat van. Zulke lekkere dingen maken, dat zie je niet thuis.
Daarna naar de mercado en dat is een supergrote winkel. Gezonde dingen hebben ze hier gelukkig.
Mijn verslag is klaar, oeps, wat een dag! Zeker niet saai, weer zoveel beleefd, bijna teveel.
Zo dadelijk in het restaurant hier eten en dat kan pas vanaf acht uur!
Dus net nog even tijd om ff bij te komen. Ik zag al meer pelgrims hierbinnen,
maar misschien eet ik wel alleen. Alles even laten indalen.
Dank jullie voor je leuke reacties, ook via apps en ik hoop dat jullie zo ook een beetje kunnen meegenieten.
un abrazo,
Tineke
-
30 Mei 2023 - 19:55
Leny:
-
30 Mei 2023 - 19:56
Leny:
-
30 Mei 2023 - 19:58
Teun:
Leuk hoor Tineke, al die belevenissen!
Mijn rugtas voelt niet zwaar zeg je!
Dat begrijp ik natuurlijk wel!
Je hebt immers een shirtje minder!
Mooie foto’s Tineke! Mooie natuur en jij ziet er nog helemaal niet moe uit!
Geniet verder van je mooie reis!
Groetjes vanuit een zonnig nederland met een noorden wind.
-
30 Mei 2023 - 20:06
Susan Van Boheemen :
De witte bloemetjes is waarschijnlijk jasmijn. Die ruiken heerlijk
Mimosa is geel(boom)
-
30 Mei 2023 - 20:15
Anneke:
Ha Tien,
Weer een mooi verhaal heb je geschreven.
Van alles beleefd, leuke mensen ontmoet en ook nog een heel eind gelopen.
En dan al die lekkere [e-1f60b] taartjes, na zo'n eind afgelegd te hebben, kan je er wel een paar eten.
-
30 Mei 2023 - 20:43
Ed:
Joh, mooi verhaal weer Tien. Volle dag, ook als ik het lees [e-1f601]. Geweldige pelgrim ben je, wordt er een beetje stil van. Goeie nachtrust, moet wel lukken in zo’n luxe tent. Op naar morgen, weer veel mooie km toegewenst.
Groet uit Bleiswijk.
-
30 Mei 2023 - 21:03
Ria:
ria Hoi Tineke,
Wat goed van je dat je weer bent gaan wandelen!!!
Iedere avond lees ik met veel plezier je verhalen
Wat maakt jij makkelijk contact met iedereen
Ga zo door en nog veel plezier !!!
Doei doei
-
30 Mei 2023 - 21:25
Irma:
Lieve Tineke
Ik heb zo’n bewondering voor je.
Je doet het toch maar allemaal in je uppie.
Je hoofd zal s’avonds best vol zijn met alle belevenissen van de dag. Daarom is het fijn dat je het even van je af schrijft en dat wij dat dan in onze luie stoel mogen lezen.
Je bent een kei[e-1f9d8][e-2640]️
-
30 Mei 2023 - 22:04
Thea:
Hi Tineke,
Wat genieten we met jou mee.
Ik kan de camino bijna ruiken.
Al je zintuigen op scherp.
En ik ben blij dat je ogen ook nog goed zijn. [e-1f609]
" iets met een Argentijn"
Ga zo door, we hangen aan je lippen,
Uh of je pen!
X
-
30 Mei 2023 - 22:10
Lettie:
Tineke, wat ben je toch een bijzonder mens! Dat jij dit allemaal doet en kan en dan ook nog een verhaal erover schrijven. Geweldig!!!
-
30 Mei 2023 - 23:05
Jeannette::
Ha Tineke.
Weer een mooi verslag. Wat je zegt "zeker niet saai". Je maakt zo van alles mee. Heb even gekeken en zag dat je vandaag met je zware tas toch 20 km gelopen hebt. Petje af! Lekker om dan daarna een goede kamer te hebben om uit te rusten.
We leven/lezen met je mee. Succes weer morgen en vooral ook genieten[e-1f340].
Groetjes van ons.
-
31 Mei 2023 - 09:36
Anneke W:
Een goedemorgen Tineke,
heb je goed geslapen, dat was genieten om heerlijk een bad genomen tehebben , beetje doezelen wat je die dag heb meegemaakt en veel moois vd natuur heb gezien.
leuk dat je gauw een praatje maakt met allerlei verschillende mensen [e-1f60a]
wat een mooie foto’s en filmpjes heb je gemaakt, de natuur is nu op z’n mooist.
Tineke ik wens je vandaag een goede wandeldag toe, met weer vele verrassende ontmoetingen.
gr Anneke W
-
31 Mei 2023 - 21:59
Ina:
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
