Een luie zaterdag…..dacht ik
Door: Tineke
Blijf op de hoogte en volg Tineke
03 Juni 2023 | Spanje, Armenteira
Een nacht in een klooster wat ga ik daar van zeggen? Het hele gebouw is gerenoveerd, maar het bed was een hard klote…eh kloosterbed. Ga ik nog vloeken en dat in een klooster. Sorry. Maar wat een mega groot gebouw en dan te bedenken dat hier vroeger alleen maar kloosterlingen woonden; mannelijke kloosterlingen....
Ik lees op een stenen muurinscriptie dat het klooster/kloosterlingen veel aan deze streek heeft bijgedragen tot de wording van een welvarende gemeenschap voor die tijd.
Gisteravond in een klein tentje eenvoudig gegeten. De echte restaurants gingen daar pas om half negen open. Ook in het klooster is het avondeten vanaf half negen. Dat vind ik echt te laat, lig je met een hele volle maag in bed.
Vanochtend om acht uur ontbijt, dat zat bij de prijs inbegrepen en ik ben toch van plan om er vandaag een rustige zaterdag van te maken, dus dat komt goed uit.
In mijn boekje heb ik namelijk gezien dat de route voor de komende dag naar Armenteira de laatste acht km aardig steil is; 8 km en 500 mtr klimmen. Dus dat had ik thuis al geskipt en wil daar misschien een bus nemen naar twee plaatsjes verderop.
Om 8.30uur stap ik de deur uit; zwaluwen schreeuwen en scheren hoog door de lucht. Dat betekent dat het een mooie dag gaat worden qua weer. Ik loop van Poio naar Combarro en dat moet een leuk stadje zijn, dus dat wil ik eens gaan bekijken. Op dit moment is alles om me heen weer met nevel toegedekt. Dan kom ik op een wel zo’n schitterend stuk natuur, stil van. Het stadje Combarro ligt dus om een baai heen gedrapeerd. Kleurige huisjes en vóór die huisjes staan horreas. Horreas zie je overal in Galicië. In vroeger tijden waren dit de voorraadschuurtjes waar boeren hun mais in bewaarden en lieten drogen. Hier in Combarra, waar men leeft (leefde) van de visvangst, werden de horreas gebruikt om bv sardientjes te drogen.
Het water in de baai stond tot aan hun huisjes en horreas. Dat was dus vroeger. Ook hier staat het water veel lager dan het hoort te zijn en dat is duidelijk te zien.
Ik merk ineens dat ik het dorpje eigenlijk alweer uit ben en na dit dorpje zou het klimmen naar Armenteira beginnen. Wat ik niet van plan ben, dus ik keer om en loop wat door het stadje en neem ergens koffie en dan zoek ik een bushalte op om naar twee dorpjes verder te gaan. Ik spreek een meisje aan, waarvan ik hoop dat ze Engels spreekt, maar dat zijn maar een paar woorden. Dus samen in steenkolen Engels /Spaans zegt ze dat er wel een bus rijdt, maar niet naar waarheen ik wil.
Wat zie ik daar nu? Twee rugtassen komen van een terras af en die rugtassen worden gedragen door twee Italiaanse dames. Ik spreek ze toch even aan; zij gaan gewoon naar Armenteira. De dames hebben ongeveer hetzelfde postuur als ik en ik schat ze qua leeftijd, zeker de ene dame, net zo oud in als ik ben.
Ja wat nu? Mijn lijf voelt goed en ik vraag aan de dames of ze het goed vinden als ik met ze meeloop? Dat vinden ze, dus ik ga niet met de bus, maar wel lopend die berg op. Zijn het weer Italianen, nu dus dames, waar ik achteraan ga. Febrice en Alexia heten ze. Toevalligheden bestaan ook nu weer niet. Gauw even in een bar nog een fles water vullen
en we gaan. Het is inmiddels al aardig warm geworden; we hebben hetzelfde looptempo, maar we gaan zeer rustig; stoppen, drinken, stilstaan en klimmen. Halverwege komen we bij een mirador ofwel een uitkijkplek Schitterend mooi en we zijn al aardig hoog. We komen nog vier andere pelgrims tegen, waarvan één een Duitse dame.
Om ongeveer twaalf uur zijn we op het hoogste punt en dan moeten we een stukje afdalen naar de plaats Armenteira. En dat is nog héél pittig; smalle paadjes, alles ongelijk met grote stenen. Dus heel gefocust lopen, maar dan zien we door de bomen het stadje. Het venijn zit in de staart zo heet dat toch?
Beneden is een terras, maar de Duitse en ik gaan toch maar gelijk door voor een albergue. De Italiaansen hebben ergens gereserveerd; ik bedank ze heel hartelijk en we gaan.
De Duitse ziet op haar telefoon een albergue en die gaan we opzoeken. Wel een stukje lopen, maar als we daar aan komen, lopen er achter ons ineens nog een stuk of zes of acht pelgrims.
Wij zetten onze tas vóór de deur; als eersten. De albergue opent pas om twee uur en zien we aan de deur een mededeling hangen dat alleen mensen die gereserveerd hebben een plek hebben. Het wil dus zeggen: vol!
“Maar”, zegt een man “ gewoon blijven, er is vast een oplossing”….
Iedereen is moe, schoenen uit en maar wachten.
Dan komt de eigenaar en vraagt of iedereen gereserveerd heeft. Niet iedereen, net als wij. Maar wij staan met onze tassen als eersten in de rij. We mogen even naar binnen komen en zegt de man dat hij een albergue weet waar misschien nog plek is. Ik vraag of hij misschien wil bellen voor ons….en inderdaad, daar is plek. En we worden zo dadelijk opgehaald! Oh wat bof ik weer; ik kan hem wel zoenen.
Er komt een auto voorrijden en dat blijkt onze “taxi” te zijn. Man en vrouw; Miguel en Anna en tussen de Duitse Eva en ik zit hun dochtertje. Ondertussen neemt Anna even met ons door wat we vanavond willen eten! Dit is toch te gek voor woorden; ze kookt dus ook nog. Ze hebben een albergue voor elf personen, maar dan hebben ze nog een bijgebouwtje voor nog twee personen en dat zijn wij dus. Het ziet er eenvoudig uit, maar ik vind het allemaal prima!
Eva en ik vullen samen een draai voor de wasmachine, die nu hangt te drogen en straks kunnen we gewoon zomaar aanschuiven aan tafel.
Morgenochtend brengt hij ons met de auto weer naar de route toe; ook dat nog; hoe fijn.
En dan moet er afgedaald worden wat we vandaag geklommen hebben….
Elke dag ben ik steeds weer verrast wat er toch allemaal gebeurd is…..
Lieve groet weer van
mij, Tineke
en el camino mi nombre es Martina, es mas facil que Tineke
[e-1f609]
-
03 Juni 2023 - 17:17
Ed:
Hé Tien, mooi verslag weer. De toevalligheden vullen je dag in positieve zin voor een deel aan. Zou bijna zeggen, neemt ff sardientjes mee, altijd erg lekker [e-1f60b]. We gaan ze in sept zelf opzoeken, mooi vooruitzicht.
Heel goed dat je toch die berg genomen hebt, geeft weer een goed gevoel en had je niet meegemaakt wat je nu ervaren hebt [e-1f4aa].
Succes verder en groet.
Nu ff 2e helft FA-cup kijken, ten Hag vs Guardiola, ondanks het mooie weer buiten!
-
03 Juni 2023 - 17:24
Christina :
Jemig Tineke, wat heerlijk om te lezen. Net weer “voorgedragen” aan Riek. Beetje leesclub dus[e-1f601][e-1f601]
Hoeveel dagen mag je nog lopen?
Groet van Christina aan Martina[e-1f601]
-
03 Juni 2023 - 18:12
Joke:
Hoi Tineke,
Wat maak jij toch van alles mee. ...Misschien komt er straks wel iemand voorbij met jouw shirtje aan. Hou iedereen maar goed in de gaten. Leuk weer jouw verslag. Ed keek vanmiddag voetbal, ik keek het programma: De weg naar Santiago. Erg indrukwekkend.
Veel succes verder. De laatste loodjes.
Lieve groet,
-
03 Juni 2023 - 18:55
Irma:
Hé Tineke
Wat heb ik toch een bewondering voor je.
Iedere keer maar afwachten waar je bedje staat en zoals ik nu lees, niet altijd een lekker bedje.
Ja in een klooster zou je het kunnen verwachten....maar je zou denken als het gerenoveerd is, dat ze ook de bedjes zouden renoveren.
Jammer..... gemiste kans voor het klooster.
Maar ze krijgen jou niet klein. Je gaat gewoon weer op pad de volgende dag.
Ik zat net op mijn balkon in de zon het tijdschrift FLOW te lezen.
Daar stond een stukje in en ik moest gelijk aan jou denken .
Hier komt het!!!
Wat ook extra veerkrachtig maakt, is stilstaan bij de dingen die je leuk vindt, waar je van geniet, ondanks de wereldwijde chaos.
Of dat nou een fris opgemaakt bed is, een duik in natuurwater of een wandeling langs een nieuwe route
Je bewust zijn van fijne momenten vormt een buffer voor tegenslag en maakt je basis sterker.
Nou ik had het niet mooier kunnen zeggen, dus neem het mee op je verdere tocht.
Liefs Irma
-
03 Juni 2023 - 19:14
Maria:
Hoi Tien,
Tjonge, jij bent goed bezig zeg!
Knap dat je alles zo lekker over je heen laat komen; geen paniek, komt vanzelf goed!
Heb je dat op de Camino geleerd, of heeft dat altijd al in je gezeten?
Door jouw instelling geniet je ten volle van alles wat je ziet, hoort en overkomt,
en dat is volgens mij precies de bedoeling van deze mooie wandeling.
Nog heel veel mooie dagen gewenst, en tot gauw.
Veel liefs, Maria
-
04 Juni 2023 - 16:49
Viviène:
Hai Tiene,
Wat een mooie belevenissen en waardevolle ontmoetingen op je wandeltocht.
Houd moed, nog even volhouden.[e-1f4aa]
Liefs, Viv
-
04 Juni 2023 - 18:26
Ina:
Ha tien wat een mooi verslag elke dag. Ik geniet van je verslag. Mooie ontmoetingen. Liefs Ina
-
04 Juni 2023 - 20:49
Clara:
Hoi Tineke , het blijft leuk om jou te volgen op je pad, iedere dag weer! Wat maak jij veel mee, geen dag is het saai. Al die mensen die je ontmoet ,en ook zij hebben vast veel te vertellen. En de prachtige natuur, blijkt uit de foto’s die je stuurt, zo genieten, denk ik! Wens je nog veel wandelplezier. Lieve groet, Clara
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
